Hmmm...

Leyfum okkur að sjá...

Blogger.com hatar mig

Þessvegna hef ég fært mig á íslenskt blogdrasl er kallast bloggar.is

Slóðin er -> www.blogdodd.bloggar.is

Njótið

Blogger.com hatar mig

Þessvegna hef ég fært mig á íslenskt blogdrasl er kallast bloggar.is

Slóðin er -> www.blogdodd.bloggar.is

Njótið

Blogger.com hatar mig

Þessvegna hef ég fært mig yfir á íslenskt drasl er kallast bloggar.is.

Hlekkurinn er -> www.blogdodd.bloggar.is

Njótið.

Því stundum hefur maður eitthvað að segja...

Einsog hin angurværu og djúphugsandi lesendur mínir vita þá hef ég hafið störf við tölvu- og tæknivinnu. Það má benda á að ég er aðeins með 20+ ára reynslu í að hanga í tölvum og fikta í græjum, en er því miður ekki með neina prófgráðu til að sanna þessa tveggja áratuga reynslu mína.
Í þessu sambandi bið ég lesendur mína um að skella góðum hlekkjum í kommentakerfið sem ala á tölvu-, tækja- og tækninördisma sem er mér að skapi. Fyrir þá sem ekki eru vissir hvað ég er að biðja um, bendi ég til samanburðar á þessa spjallsíðu hér.

Auk þess eru einhver skítavandamál með tölvuna nú, sem krefst einhverrar tilfæringar og alminilegs vírusvarnarforrits. Prófa ég hér með avast! Ef það er ekki vírus, þá er það fokking Windows.

Það hefur einnig verið lengi á döfinni að klára þessa mófó ferðasögu. Það fer vonandi að líða að því. Þarf einnig að skella filmum í framköllun.

Til hvers að blogga?

Enda kemst maður ekki í hálfkvist við besta netpenna landsins.

MADDOX hvað?

HNAKKUS er miklu betri, auk þess með einum aukastaf. Besti bloggarinn á Íslandi, miðað við höfðatölu.

Hér er lítil gáta

Það er stór hluti af íslenskum trúmönnum og ansi stór hluti af bílaáhugamönnum sem eiga eitt sameiginlegt. Hvað ætli það sé?

Áður en þið ofreynið ykkur, athugið þetta.

Já. Skítbuxni, hlandhaus, kelling, fábjáni, troða uppí rassgatið og fleiri gildishlaðin orð til að sanna sitt mál, útúrsnúningar, strámenn, brunnmígur, ad hominem og heill hellingur af rökvillum. En þetta geta nú flestir.

Lesið svo þetta hér:

Ertu kelling sem hefur ekki prufað að fara hraðar en 90 það er ekkert gamann að keira eins og amma gamla eða hægar þegar ég fór fyrst á Benz á 290km þá gat ég ekki hætt keipti mér fyrsta bílinn og fór á 150 fyrsta kvöldið og fer stöðugt hraðar það þíðir ekkert að að keirta hægt ef u er svona á móti bílum labbaðu þá bara og sjáum hvernig þér líkar það og ef u seigir að það sé ekkert mál þá skaltu labba út í kuldanum(-3)og ég skal keira framm hjá þér með hitarann í gangi að hlæja að þér svo áttu pottþétt eitthverja tík sem kemmst rétt svo í 90. prufaðu að keira Benz 420 og gáðu hvort u getur haldi þér undir hámarkshraða.
og það myndi aldrei ganga að taka alla kraftmikla bíla af götum.#

Hvað amar að manneskju sem skrifar svona óskiljanlegt og illa ígrundað sorp? Menntunarskortur? Greindarskortur?

En svarið við upphaflegu spurningunni er: ASS - Alræmda stafsetningasyndrómið.

Nokkrar spurningar fyrir hvern sem er til að svara:

• Eru trúleysingjar svona ægilega fyrirferðamikill þjóðfélagshópur?
• Hefur verið minnst á hörundsæri og viðkvæmni?
• Er kjánaskapur sjúkdómur?
• Er þverstæða, ósannsögli og uppdiktaðar ásakanir jafnalgeng og hún virðist vera?
• Er skortur á skynsemi í þessu samfélagi?
• Er hægt að finna einhvern sameiginlegan flöt fyrir bæði trúlausa og trúaða til að berjast gegn svo að vælið hætti um stundarsakir?
  

Kirkjuna burt úr skólum!
Kirkjuna burt frá ríkispenanum!
Kirkjuna burt frá pólítík!

Eru þetta ógislega ósamgjaddnar kröfur? Og er þar með sagt að kirkjan eigi að fara alfarið burt? Þurfa þess ekkert frekar en þeir vilja, en óþarfa afskipti af málefnum sem varðar kirkjuna ekkert um (t.d. réttarstaða samkynhneigða) ættu þeir ekki að koma nálægt. Skoðanir? Já, vissulega. Skoðanir sem mega, samkvæmt almennum mannréttindum, t.a.m. málfrelsi, mega gagnrýna. En hrein og bein afskipti af lífi og hegðun einstaklingsins, alls ekki. Þó þýðir það ekki að fólk eigi að fara stjaksetja presta og brenna kirkjur.

Bloggeðveikislegur pirringur!

Neibb... ekki fleiri langlokur af einhverjum ástæðum!

GET EKKI FÆRT INN LANGAR FÆRSLUR!

BLERGH!

Hófleg hugleiðing um gleði og hamingju : Raus

Í þessu sitcom-fjölmiðlaðamettaða umhverfi á maður stundum bágt með að meta alminilega þá ánægju að hitta vini og ættingja. Stundum finnst manni að er maður sest niður með góðum vini eða nánum ættingja að samræðurnar munu spinnast líkt og maður væri í sjónvarpsþætti, að samtalið mun ganga snuðrulaust fyrir sig og sé "fullkomið", það er að segja að um leið og maður er komin í réttar stellingar og rétt umhverfi, t.a.m. á kaffihúsi með drykk í hönd, að í kjölfarið koma ótrúlega hnyttin og góð svör við svakalega áhugaverðu umræðuefni. Einhverskonar Friends-syndróm.

Ef það kemur þögn, þá er eitthvað "að" og ef enginn segir neitt þá er það orðið vandræðalegt. Það er óumflýjanlegt í þessum raunheimi að hafa ekki neitt til að tala um. Þrátt fyrir fyrri loforð um að hafa eitthvað að segja þegar einhver spyr "hvað er að frétta?" þá er maður enn fastur í skyldusvarinu "bara allt ágætt!" þó maður vitaskuld komi með fljóta umsögn í kjölfarið hvað maður hefur verið að gera.

Það sem maður á stundum bágt með að gera sér grein fyrir er hvað það er alveg frábært að vera í góðum félagsskap, jafnvel þó að maður hafi ekkert merkilegt að segja. Lífið er ekki sjónvarpsþáttur. Þó það væri óneitanlega sérstakt að hafa sitt eigið húsband á eftir sér sem spilar þemalagið Þórður og undirstrika þegar ég segji eitthvað ótrúlegt og hnyttið, þá er það ónauðsynlegt þó það væri óneitanlega kúl.