Eftir þá stórhættulega depurð og vonsvikni ekki sé minnst á nær óbætanlegu sálfræðilegu tjóni og vellandi stungusár á sálina sem ég varð fyrir útaf prentgalla í bókinni Why People Believe in Weird Things eftir Michael Sherman, þá lagðist ég uppí rúm í rúmlega 5 mínútna þunglyndi og hugleiddi þann valkost að svipta mig lífi. Ég ákallaði til almættisins með orðunum "Gvuðsi, hví hefurðu yfirgefið mig?!" og bætti við "Hvað hef ég gert til að verðskulda þetta hæðnislega hatur heimsins gagnvart mér? Er ég ekki nægilegur kriztlingur til að hlotnast náð í þínum augum? " og einsog heilagur andi hafi svarað mér þá læddist að mér örfá orð í heilabúið - Þórður, líttu þangað - og einsog Allah flutti fjallið til sín þá reis ég fyrir dogg og teygði ég mér í áttina að þykkum ritlingi og mitt sálartetur var hrært, það læddist að mér útkampað bros er ég sá bókina Losing Faith in Faith* eftir fyrrverandi kriztna predikarann Dan Barker sem eftir að hafa, þó hægt og bítandi, fengið nóg af þessu helvítis kjaftæði sem hann hafði saurgað huga sinn í hartnær 19 ár með viðbjóði sem finna má í hinni svokallaðri heilagri ritningu eða Bifíflíunni gerðist eitilharður trúleysingji og frjáls hugsuður.
Einnig bendi ég lesendum á það að þessar fimm mínútur sem ég tala um í byrjun og það athæfi sem kallast má "sheer act of desperation" að ákalla eitthvað yfirnáttúrulegt í "þunglyndi" mínu er hreinn uppspuni, en ég var óneitanlega eilítið vonsvikin.
Best að gera hreint fyrir mínum trúlausu dyrum. Ég hef verið meira og minna trúlaus alla mína ævi. Meira og minna segji ég því þegar ég var um 11 ára gamall þá var mér afhent Nýja Testamentið og ég velti fyrir mér þeim möguleika hvort að eitthvað almætti væri til. Vissulega var kristninfræði kennd í skóla og efalaust varð ég fyrir einhverjum áhrifum þaðan, en þær minningar eru ekki eftirminnilegar, þannig að "kennslan" eða tilraun til kristilegs innrætis höfðu lítil áhrif á mig. En ég byrjaði að lesa þetta fornaldar-Mein Kampf-rit dulbúið með hulu yfirnáttúrunnar en leiddist brátt það bull sem þar mátti finna. Ég reyndi að fara með bænir en mér fannst þær vera óttalega tilgangslausar. Ég prófaði að trúa á þetta almætti með stóru Géi, en gafst upp því ég fann ekki fyrir neinni yfirnáttúru og heyrði engar raddir í höfðinu á mér. En viðurkenni þó að ég var samt agnostiker í nokkur ár þar til að það rann upp fyrir mér ljós þegar ég var um 18 ára gamall og ég frelsaðist frá forneskjulegri og fáránlegri hugsun um að "kannski er eitthvað ótrúlega ótrúlegt til?" Í dag er ég trúlaus efahyggjumaður og anarkibóhedónisti.
En Dan Barker er samt gott dæmi um mann sem hefur verið innrætt kristilegt gildi og í næstum 20 ár velt sér uppúr þessu svaði en eftir 5 ára vangaveltur um kjarna og þversagnakenndu kenningar kriztindóms og komist að þeirri niðurstöðu að hann hefur verið að trúa á bull og beinlínis skammaðist sín fyrir að hafa lifað lífi sínu í þessu andlega fangelsi en hefur jafnað sig þó. Dan er angurvær andvari inní trúleysisumræðuna.
Ég þarf varla að taka það fram að áhugasamir um trúleysi, vantrú og efahyggju er bent á frábært framtak nokkurra frambærilega einstaklinga sem í algjörri ást og umhyggju fyrir andlega fanga trúarbragða halda úti afar vönduðu vefsvæði þar sem mögulegir kandítatar geta frelsast frá forneskjunni en aðrir geta velt vöngum yfir þær, oftar en ekki, stórgóðu pistla og frábærar greinar sem þar má finna. Auðvitað er ekki allt sem reitað er á þessu svæði "mindboggling" brilljant og skidte godt, en stór hluti af þessu gæti fengið sumt fólk til að efast um tilvist yfirnáttúru, sem er náttúrulega ekki til.
*Takk Vésteinn!
Einnig bendi ég lesendum á það að þessar fimm mínútur sem ég tala um í byrjun og það athæfi sem kallast má "sheer act of desperation" að ákalla eitthvað yfirnáttúrulegt í "þunglyndi" mínu er hreinn uppspuni, en ég var óneitanlega eilítið vonsvikin.
Best að gera hreint fyrir mínum trúlausu dyrum. Ég hef verið meira og minna trúlaus alla mína ævi. Meira og minna segji ég því þegar ég var um 11 ára gamall þá var mér afhent Nýja Testamentið og ég velti fyrir mér þeim möguleika hvort að eitthvað almætti væri til. Vissulega var kristninfræði kennd í skóla og efalaust varð ég fyrir einhverjum áhrifum þaðan, en þær minningar eru ekki eftirminnilegar, þannig að "kennslan" eða tilraun til kristilegs innrætis höfðu lítil áhrif á mig. En ég byrjaði að lesa þetta fornaldar-Mein Kampf-rit dulbúið með hulu yfirnáttúrunnar en leiddist brátt það bull sem þar mátti finna. Ég reyndi að fara með bænir en mér fannst þær vera óttalega tilgangslausar. Ég prófaði að trúa á þetta almætti með stóru Géi, en gafst upp því ég fann ekki fyrir neinni yfirnáttúru og heyrði engar raddir í höfðinu á mér. En viðurkenni þó að ég var samt agnostiker í nokkur ár þar til að það rann upp fyrir mér ljós þegar ég var um 18 ára gamall og ég frelsaðist frá forneskjulegri og fáránlegri hugsun um að "kannski er eitthvað ótrúlega ótrúlegt til?" Í dag er ég trúlaus efahyggjumaður og anarkibóhedónisti.
En Dan Barker er samt gott dæmi um mann sem hefur verið innrætt kristilegt gildi og í næstum 20 ár velt sér uppúr þessu svaði en eftir 5 ára vangaveltur um kjarna og þversagnakenndu kenningar kriztindóms og komist að þeirri niðurstöðu að hann hefur verið að trúa á bull og beinlínis skammaðist sín fyrir að hafa lifað lífi sínu í þessu andlega fangelsi en hefur jafnað sig þó. Dan er angurvær andvari inní trúleysisumræðuna.
Ég þarf varla að taka það fram að áhugasamir um trúleysi, vantrú og efahyggju er bent á frábært framtak nokkurra frambærilega einstaklinga sem í algjörri ást og umhyggju fyrir andlega fanga trúarbragða halda úti afar vönduðu vefsvæði þar sem mögulegir kandítatar geta frelsast frá forneskjunni en aðrir geta velt vöngum yfir þær, oftar en ekki, stórgóðu pistla og frábærar greinar sem þar má finna. Auðvitað er ekki allt sem reitað er á þessu svæði "mindboggling" brilljant og skidte godt, en stór hluti af þessu gæti fengið sumt fólk til að efast um tilvist yfirnáttúru, sem er náttúrulega ekki til.
*Takk Vésteinn!