Fyrirmyndaríkið Ísland - von um góða framtíð

Vér Íslendingar höfum það gott, eiginlega of gott. Hér er lítil fátækt, lítið atvinnuleysi, engin alvarleg stéttaskipting, við getum varla talist kúguð af yfirvöldum, lítið um persónunjósnir eða handahófskenndar handtökur, við erum bara nokk frjáls til að gera það sem okkur langar. Glæpir eru fátíðir, vímuefnaneysla í lágmarki, að vísu erum við óhóflegir drykkjurútar en það höfum við verið samkvæmt hartnær 500 eða 600 ára gömlum heimildum. Nær allir eru með fæði, klæði og húsnæði auk þeirra fríðinda sem því fylgir svosem internet, síma, sjónvarp, DVD-tæki.Við höfum greiðan aðgang að farartækjum, hvort sem það er venjuleg fjölskyldubifreið eða strætó. Nær öll höfum við stöðuga vinnu, stöðugar tekjur og getum ferðast erlendis næstum því hvenær sem við viljum. Verslunir og aðrar þjónustur eru til fyrirmyndar, við getum verslað okkur allar helstu nauðsynjar og í raun er ekki skortur á neinu á okkar fagra og friðsama fróni.

Þessu þarf að breyta.

Það sem við þurfum er hreinn og óheflaður fasismi í 4 til 8 ár. Pjúra einræði í sinni bestu mynd. Við þurfum augljósa stéttaskiptingu, þar sem hinu ríku klæðast eingöngu kúlu- eða pípuhatta, kjólfötum og loðfeldsfrökkum meðan skítugi fátækralýðurinn klæðist í viðbjóðslegum tötrum, svona svipað og kolanámumenn í Bretlandi um 1940 eða svo. Gífurlega fátækt. Mikið af almennri og ríkisreknri glæpastarfsemi. Auk þess að banna allt sem telst vera ósiðlegt og syndsamlegt, eo. kynlíf og kaffidrykkja. Ofstatrú væri einnig kjörið.

Einnig er nauðsynlegt að hafa einhverja þjóðfélagshópa sem skotspónn alls hins illa, þ.e. eftir að búið er að koma öðru fólki af óhreinum kynstofni fyrir í þrælkunar- eða útrýmingabúðir, auk geðsjúka, fatlaða, gamalmenni og annað vita gagnslaust fólk. En ég legg til að Norðulandastofninn verði þessi skotspónn, þó sér í lagi þeir sem eru með þennan harða norðlenska hreim.

Við þurfum handahófskenndar handtökur í stórum stíl útaf smávægilegum atvikum, einsog að nefna "leiðtoga" og "eitthvað er að" í sömu setningu, varla það, kannski aðeins að kinka kolli í vitlausa átt. Þegnar (ekki borgarar) þessa lands væru skyldugir til að nota debit- eða kreditkort, öll símtöl væru hleruð og allt sem sagt væri á netinu væri ritskoðað. Matur og aðrar nauðsynjar væri skammtað á þá leið að það sé aldrei nóg til að duga út mánuðinn, t.a.m. ein klósettpappírsrúlla fyrir hverjar tvær vikur og það þyrfti að skila tómu rúllunni ásamt greinargóðri dagbók um hversu oft hafi verið farið á klósettið. Höfuðborgarsvæðið allt væri sameinað í stórborgina Ísland. Eftirlitsmyndavélar á hverju götuhorni. Bæjir minni en 8000 manns væru lagðir í rúst og landsbyggðalýðurinn neyddur til að flytja annaðhvort til Ísland eða Akureyrar (eða Ísland II). Fangabúðir væru á Vestfjörðum. Landbúnaður lagður niður og refsing væri dauðadómur fyrir hvern þann sem reyndi að rækta eníþing, garðar væru malbikaðir. Meiri stóriðju sem mengar mun meira en þessi álver.

Já. Þetta væri góð framtíð. Kannski eftir þessa ógnaröld mundum við e.t.v. getað ímyndað okkur hvernig öðru fólki í samskonar aðstæðum (máske ekki alveg svona ýktum) líður.