Tvær yndislegar systur

Hvernig get ég hælt þær stöllurnar án þess að það komi út einsog ein væmnisslikja af hóli og prísi? Maður gæti svosem byrjað á því að segja hvað þær báðar eru frábærar í alla staði, stórkostlegar í háttalagi og ótrúlegar í sóðaskap. Meiriháttar í klæðaburði, með yndislegan tónlistarsmekk, vaka alveg mergjaðslega seint á nóttunni, hanga allsvakalega vel á netinu. Ekki sé minnst á hvernig þessar elskur taka allri gagnrýni með jafnaðargeði og ásökunartón auk þess er þau fara svo í dísæta varnarstellingu ef maður minnist á eitthvað sem betur má fara, sem gleður mig óspart. Það hríslast um mig sælutilfinning yfir þeirra frjóa ímyndunarafli, háfleyga húmor og hinn kyngimögnuðu frekjuköst sem rignir yfir mann einsog ilmandi rósablöð á fögrum sumardegi rétt eftir þumuveðri þegar allt er svo tært. Þær bæta og kæta þann ógnandi drunga sem einstaka sinnum rennur yfir mann þegar þær borða nammið mitt, éta matinn minn og drekka bjórinn minn. Er hægt að biðja um meira?

Ó, hvílík gjöf fyrir mannkyn að þær séu til!
Þessi konungsborna hjálp og vor kvenkyns verndari.
Ó, hvað heimurinn er heppin að þær tvær séu hér!
Fyrir þær mundi hinn friðsami þrumuguð fórna sér á altari.